Το τσάι το βράδυ δεν είναι για δίψα. Και όχι για ικανοποίηση. Είναι απλώς μια στιγμή στην οποία υπάρχει επανάληψη. Η ίδια κίνηση. Το ίδιο άρωμα. Η ίδια χειρονομία. Είναι σαν το σημείο στο οποίο το σώμα καταλαβαίνει: «είμαστε ξανά εδώ».
Όταν ένα τέτοιο κύπελλο εμφανίζεται όχι μία φορά, αλλά τακτικά, γίνεται μια ιεροτελεστία. Ούτε μεγάλο, ούτε σκόπιμο. Απλώς μια ενέργεια που «γειώνει». Και δεν έχει σημασία αν είναι χαμομήλι, μέντα ή κάτι άλλο. Η ίδια η στιγμή έχει σημασία.
Δεν αλλάζει ζωές. Αλλά σε μαζεύει μέσα του. Και από αυτή την κατάσταση, μπορείτε να ξαπλώσετε, να κοιμηθείτε και να μην σκέφτεστε. Και αυτό είναι συχνά αυτό που χρειάζεται περισσότερο από οτιδήποτε «χρήσιμο».